تأثیر همزمان مصرف کراتین مونوهیدرات و تمرین مقاومتی بر میزان فعالیت آنزیم های کبدی سرم مردان غیرورزشکار

مقدمه: استفاده از کراتین به عنوان یک مکمل غذایی، برای کمک به عملکرد ورزشی، عمومیت گسترده ای را در میان ورزشکاران، کسب کرده است. با این وجود به تازگی نگرانی هایی در مورد اثر مضرّ مصرف کوتاه و طولانی مدت کراتین بر سلامتی بیان شده است. مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر به منظور تعیین تأثیر مصرف همزمان کراتین مونوهیدرات و تمرین مقاومتی بر میزان فعالیت آلانین آمینوترانسفراز (alt) و آسپارتات آمینوترانسفراز (ast) در سرم مردان غیرورزشکار انجام شد. 20 نفر از مردان غیرورزشکار (با سن 02/2±25/22 سال، وزن 72/4±55/71 کیلوگرم و قد 98/5±92/171 سانتی متر) به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه ]تمرین ـ کراتین (10 نفر)، تمرین ـ دارونما (10 نفر)[ به روش دوسو کور بررسی شدند. هر دو گروه به مدت دو ماه به تمرین های مقاومتی (با شدت 75% یک تکرار بیشینه) پرداختند. گروه تمرین ـ کراتین، 250 میلی لیتر محلول مکمل کراتین مونوهیدرات (07/0 گرم کراتین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و گروه تمرین ـ دارونما، فقط دارونما (07/0 گرم آرد گندم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) مصرف کردند. نمونه های خونی، قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه جمع آوری و با استفاده از دستگاه اتوآنالایزور میزان فعالیت آنزیم های سرمی alt و ast، اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های تی همبسته و مستقل در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: افزایش فعالیت alt و ast در گروه تمرین ـ کراتین (alt: 102/0< palt؛ ast: 086/0≥past) و گروه تمرین ـ دارونما (alt: 265/0< palt؛ ast: 769/0≥past) معنی دار نبود. به علاوه، میانگین و دامنه ی تغییرات فعالیت آنزیم alt و ast در گروه دریافت کننده ی مکمل کراتین، تفاوت معنی داری با گروه دارونما نداشت. نتیجه گیری: می توان گفت در اثر تمرین مقاومتی دوماهه و مصرف طولانی مدت کراتین مونوهیدرات، احتمال افزایش نامطلوب آنزیم های alt و ast، به عنوان شاخص آسیب سلول کبدی وجود ندارد. با این حال اظهار نظر قطعی در رابطه با آسیب سلول کبدی ناشی از تمرین مقاومتی و مصرف مکمل کراتین، نیاز به انجام مطالعه های بیشتر دارد.